‘Zo, woon jij hier ook nog?’ Mijn moeder komt mijn kamer binnengelopen. Ik heb me inderdaad de laatste twee dagen nauwelijks beneden vertoond. Het is ook zo druk op school. Of eigenlijk, ik heb het me zo druk gemáákt op school. We zitten nu ongeveer halverwege de periode en dat is zo’n moment waarop alle leraren opeens denken, ‘goh, laat ik eens een tussentoetsje geven, een PO, lees-, luistertoets, SO’ waardoor het opeens verdacht veel begint te lijken op een toetsweek , maar dan mét les.
Maar goed, dat zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen. Toch is het wel een storende factor als je ook nog bezig bent met de kerstmusical, de schoolkrant, je sociale contacten wilt onderhouden en eigenlijk ook nog tijd wil hebben voor onzin.
Na mijn tussenuur kom ik weer op school en spreekt een vriendin me aan, ‘de directeur zoekt je’. Oh jee. Nou ja, voor zover ik weet heb ik niks fout gedaan, ‘ik ga er wel even heen als ik tijd heb.’ En daar gaat de bel alweer en komt de massa van leerlingen in beweging. Op zo’n moment is het altijd een grote kunst te zorgen dat je in het goede lokaal terecht komt. Je moet precies zo lopen dat je in de goede stroom leerlingen zit, anders kom je nooit op je bestemming aan.
Op zo’n moment moet ik altijd denken aan de film Finding Nemo waarin Marlin en Dory tijdens het zoeken naar Nemo per ongeluk in de Oost Australische Golfstroom terechtkomen, tussen een grote groep schildpadden. Echt een geweldig stuk is dat. En die ene schildpad doet me altijd denken aan meneer Wierda, die praat net zo. Dat is helemaal geen belediging hoor, het is echt de coolste schildpad die er tussen zit.
Terwijl ik me behendig tussen de andere mensen doorwring, nog half klem zit tussen twee Kiplingtassen en op het nippertje kan voorkomen dat ik door een school leerlingen word meegesleurd naar de afslag ‘talenvleugel’, kom ik nog twee andere vrienden tegen die me in het voorbijgaan nog net kunnen toeroepen dat de directeur me zoekt.
Misschien moet ik hem dan toch eens gaan opzoeken, denk ik. Ik klop aan op de deur en loop naar binnen. ‘Ha, Lotte,’ zegt Durieux. Juist, hóe weet hij mijn naam? Ik heb nog nooit met hem gepraat. Of ik misschien een column zou willen schrijven voor dit blaadje. Ja, hallo, ik heb het super druk. Waarover dan?
'Dit blaadje' is in dit geval een soort informatieachtigblaadje van het Bornego College.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten